 |
| Thomas B. Saunders / Schopenhauer / Say Yayınları / 88 Sayfa |
///- Schopenhauer okunmalıdır, üstelik insanın okuma uğraşının bu kadar sorunlu, meyvelerinin de böylesine ondurmaz hale geldiği bir dönemde behemahal okunmalıdır, çünkü: Schopenhauer yakın dönem Batı felsefesi tarihi içerisinde insanın bu dünyada önünde duran "temel mesele"nin ne olduğunun farkına varmış, felsefeyi insanın bilme ve öğrenme uğraşları içinde bir uğraş olarak değil, eskiden olduğu gibi "nasıl yaşamalıyım?" sorusuna bir cevap arayacak mivkie getirmeye çalışmış ve asıl önemlisi bunubir müddetten beri "ahlak felsefesi" diye anılmaya başlamış olan bir disiplinin dar kalıpları içerisine sıkıştırmaya kalkışmamıştır. İnsanların daha önce akla hayale gelmeyecek ayartıcıların kurbanı olarak hayatlarının herhangi bir döneminde, sorulacak bütün soruların ve verilecek tüm cevapların ancak sayesinde anlam kazanabileceği "asıl soru"yu, cevaplandırmak bir yana, sorma şansını bile yakalayamadan bu dünyayı terkedip gittikleri bir dönemde onun felsefesinin bu özelliğinin önemi açıktır.
///- Peki ne için yapıldı bütün bunlar? İnsanın özgürleşmesi için ve dolayısıyla hakikatin peşine eskiden olduğundan daha büyük bir serbesti ve daha berrak bir clairvoyence ile düşmesi için mi? O ki şimdi öylesine kırılgan ve dayanıksız, öylesine sessiz, dilsiz ve göze görünmez hale gelmişken! Yoksa ferdiyetten edilip sürüleştirilerek daha rahat sevk ve idare edilebilmesi, insanın keyif ve hevesine kul köle edilebilmesi için mi?
///- Nietzsche Schopenhauer als Erzieher'de [Eğitimci Olarak Schopenhauer]* onun bu özelliğini herkesten çok daha iyi görüp takdir eder: "Eğer her büyük insan kendi çağının gerçek çocuğu olarak görülmeyi tercih ederse ve her ne olursa olsun kendi çağının hastalıklarını tüm bu daha küçük insanlardan daha şiddetli bir şekilde ve daha büyük bir duyarlılıkla yaşarsa o zaman böyle büyük bir kişinin kendi çağına karşı verdiği mücadele kendisine karşı verdiği anlamsız ve yıkıcı mücadeleden başka bir şey değilmiş gibi görünür. Ama sadece öyle görünür; çünkü o çağın kendisinin büyük olmasını engelleyen boyutlarına karşı mücadele eder ki, büyüklük onun için doğrudan şu anlama gelir: Özgür ve tamamen kendisi olmak."
///- Peki ne için yapıldı bütün bunlar? İnsanın özgürleşmesi için ve dolayısıyla hakikatin peşine eskiden olduğundan daha büyük bir serbesti ve daha berrak bir clairvoyence ile düşmesi için mi? O ki şimdi öylesine kırılgan ve dayanıksız, öylesine sessiz, dilsiz ve göze görünmez hale gelmişken! Yoksa ferdiyetten edilip sürüleştirilerek daha rahat sevk ve idare edilebilmesi, insanın keyif ve hevesine kul köle edilebilmesi için mi?
///- Nietzsche Schopenhauer als Erzieher'de [Eğitimci Olarak Schopenhauer]* onun bu özelliğini herkesten çok daha iyi görüp takdir eder: "Eğer her büyük insan kendi çağının gerçek çocuğu olarak görülmeyi tercih ederse ve her ne olursa olsun kendi çağının hastalıklarını tüm bu daha küçük insanlardan daha şiddetli bir şekilde ve daha büyük bir duyarlılıkla yaşarsa o zaman böyle büyük bir kişinin kendi çağına karşı verdiği mücadele kendisine karşı verdiği anlamsız ve yıkıcı mücadeleden başka bir şey değilmiş gibi görünür. Ama sadece öyle görünür; çünkü o çağın kendisinin büyük olmasını engelleyen boyutlarına karşı mücadele eder ki, büyüklük onun için doğrudan şu anlama gelir: Özgür ve tamamen kendisi olmak."
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder